Vieiros

Só publican nas súa páxinas aquilo que foi filtrado por equipos de profesionais. Permiten seguir o que pasa no mundo "pero non se aprende nada fascinante, de molesto, de novo", di o citado blogueiro. A páxina de Twitter está chea de ruído. Pero, foi seguindo a información de Twitter que descubriu a gravidade do terremoto en China... incluída Google News non deu conta del ata 45 minutos máis tarde.

É en Twitter e FriendFeed que se descobre o que estremece, o que se move, o que pasará a ser información de calidade mañá.

Os xornalistas tíranse ao ruído, di Robert Scoble... nos cócteles para os tradicionalistas, sobre os webs de "conversacións" para o máis conectados á actualidade.

"A actualidade está no ruído". É por iso que Twitter é irreemplazable para os xornalistas. Non hai mellor lugar para atopar o ruído... perdón, a actualidade", explica Robert Scoble.

É necesario ir aínda máis lonxe. Os xornalistas non son os únicos en interesarse polo ruído. Existe un número crecente de lectores, imperceptible e latexante que está pendente deste movemento que dá sentido á información e a transmite.

A audiencia non só coñece moitas veces a priori a información que dan os xornalistas, senón que estes beben dos datos dos que a propia audiencia informa.