a cita

Enviado por marepedra o día 23.04.2009

A luz e tenue. Pídesme que me deite e levante as pernas nada máis verme.
Podo adiviñar a través da fina tela do meu vestido, o flexo aceso enfrente de mín.
-Abre máis as pernas por favor- e introducesmo sem avisar... ¡sinto un escalofrío!
Móvelo cara os lados e de arriba a baixo, a ritmo moi lento e pausado. Ouzo como resbala entre as miñas paredes quentes e humidas…e gosto de sentilo porque é grande e longo, como de metal, ¿halo untado con algo?, está frío, sii…si segues así e me rozas cos teus dedos, voume a correr e terei que disimular…
-¿Vai todo ben? –perguntasme – xa se pode incorporar.
…por uns segundos…
- Grazas, doctor, ¿Cándo me volta a citar?