Enviado por aragrou o día 21.04.2009
Semellava unha danzarina do Carnaval do Rio. Era preta e electrica e vestia un escueto dous pezas que deixava exibir case ao completo dous peitos inmensos e palpitantes. Achegou-se tan incitante que non puden evitar que cada recuncho do meu corpo botara a arder. Poren, cando a tiña a un so paso de distancia, pareceu trocar de idea. Freou, mas xa as miñas maus tiñan caido sobre o que sesexaban. Foron so unhos segundos, mentres ela se escapulia. Foi un instante brevisimo mas suficiente para que unha vida nova, amarga e sedentaria se abrira ante min. Unha vida enteira para repetirme que non debir adormecer-me mentres cortaba os taboeiros na coitela giratoria.