Enviado por merce_ditas o día 11.03.2009
Narciso non afogou. Narciso derreteuse. Vino aquela mañá cando xa estaba a preparar a súa derradeira orxía: unllas postizas, pulseras de a dous euros... e una sonrisa viciosa no seu rostro.
Narciso non afogou. Mirouse no espello . E comprobou a perfección masculina feita carne: o sacrílego peito, os beizos húmidos, a linea ingunal de camiño ao totem do sexo, a lingua barrendo a suor no espello...
Dous días despois súa nai recollía cinco unllas postizas e dous pulseras dun comercio chinés do chan. Todo astrado nun charquiero do que non puido descifrar a orixe.