Castañas do teu magosto

Enviado por turzi o día 21.04.2009

Ela chamouno de mañá cedo. Era Irene. Chamábao para que fose pasar ao día ao Courel con dúas amigas.
Levaban dúas horas a andar naquel souto mesto coma se nunca entrara ninguén. As amigas desapareceran. Entón Irene agarrouno e empurrouno contra un castiñeiro. Bicouno nos beizos moi amodo, cun deses beixos suaves, tantas horas ensaiado. A súa lingua lambeulle as mamilas. El, de pé, deixouse facer. Irene era unha experta. Comeulle a caralla enteiriña. Cando case non podía máis, penetrouna baixo un parasol de ourizos e castañas. Sete minutos despois, a caída dun ourizo anunciou o primeiro orgasmo. Fixérono outra vez máis quecendo aquel souto onde nunca se atrevera a penetrar o sol.