Concerto e silencio.

Enviado por Algalias o día 23.04.2009

Que ben me atendes a batuta, que artista, miña directora, só ti me sabes dirixir coa túa boca mentres as miñas mans e boca te buscan na orquestra do teu corpo, nun revirado 96... Ti dás os agudos sen volume, eu os graves ben alto, cando te zurricho toda.

Es tan silenciosa e discreta... Eu tento seguirche caladiño, meu ben, pero ouveo polo dous cando me rabuñas e murmuras no meu leite: entón berro contra ti coma un lobishome...

Petan no porta... Desta vez xa non son só os veciños: agora tamén envexa o noso concerto a policía municipal.