Convidáchesme a cear, e xa que era teu cumpleanos, decidín facerche un agasallo moi especial.
Busquei no armario o vestido aquel do verán pasado, unha seda moi vaporosa e con moita caída, abotoado por diante. Pensei moito na roupa interior, e ao fin decidín que non levaría nada.
Cando cheguei, ti esperábasme na barra, so estabas ti e o camareiro, mellor porque ao trasluz podíase adiviñar todo o que había debaixo do vestido, noteino nos teus ollos que escintilaron de ledicia. Apreteime contra ti para bicarte e metiches a tua man por entre a abertura do vestido, eu xa ía mollada e ti mordíchesme nos beizos e rosmaches ¿comemos primeiro?