Dr. Martins

Enviado por Xauska o día 06.04.2009

Hoxe no concerto, non o poderei esquecer. Estaba na primeira fila, choutando cos outros bailaríns para mante-la verticalidade. As Martins proporcionábanme unha aureola que protexíame dos coiazos, e das patadas que aquelas notas musicais xeraban por arte de maxia.
E entre aquel xentío fixácheste en min. Eu xa che tiña mirada había tempo. Baixaches do escenario e comíchesme a boca. Racheiche a camisola e sen quitarche a saia nin as bragas penetreite no medio do caos. Corrinme dentro de ti, moito. Movíche-lo cu procurando máis. Masturbeite e a canción rematou.
Mirei as Martins, e dínlle-las grazas.
A xente non paraba de berrar outra, outra! Onde é a vindeira parada da xira?