Historia dunha man

Enviado por Saraiba o día 26.03.2009

Unha man firme empeñábase en desatar paixón escondidas. A dama queríala atrapar, mais non atinaba, era man esvaradiza que subía e baixaba.. Acariciaba, percorría o corpo tendido no leito, vestido de sabanas brancas, tinguidas do perfume que da femia fervente emanaba
Non podía parala, a man ¡ladrona! Do seu corpo ardente chispas de pracer roubaba. Estaba ceibe a man e o corpo era a sua posesión máis preciada. A man fozaba infatigable, cos seus dedos xuguetons enchía os intrinsecos furados de imenso pracer. Un deslizouse hacia dentro. Sentiuse morrer. Un tremor, un vaiven. Todo remautou. Nun santiamén Mirou para a man e se dixo, “Coma ti queria eu ter cen”