DON CARNAL

Enviado por vanghardista o día 19.03.2009

Estivera a quentarse ó lume da lareira.
Todo nela formaba unha masa apetitosa, blandiña.
Acerqueime... o seu corpo queimaba.
O que nun primeiro momento fora un río de pracer, líquido que me facía lembrar a salgadura do touciño, era agora un ente de natureza completa.
Formáramos unha soa, nós as dúas.
Non era a primeira vez que saboreaba un daqueles corpos redondiños, femininos...

Moito me saben as filloas!