Halo nesas palabras que desfan entre os dedos e a súa suor, nos silenzos polos que gabea a tormenta, nesas todas as frases que non pronunciamos nin os pulmóns que con aire alleo violentamos, porque faise obvio que canto máis intentamos alcanzarnos con palabras máis pezóns, costas, montes, faros, unllas, planetas, púlsars, lava e saliva interpónse na traxectoria. Porque faise obvio que o non dito atopa a obviedade noutro universo silencioso, convulso. Cun halo que difumina o que podería dicir e non se me ocorre. E ese halo. Ese halo. Halo ver