A súa cona, quente como nunca, estoupou. Xamais vin unha crica oprimirme ata me doer o pau e expelerme despois como un canón mentres esa buceta inchada se abría e pechaba ao compás de orgasmos brutais tan difíciles de contar con palabras. A cova quedou aberta tras a explosión e constrinxiuse ata semellar un figo paso encarnado, vermella e mollada como a marmelada de cereixas, pingando zumes agres que bebín para me repór, mesturados cun pouco de leite morno.