Meus pensamentos voan,sen escalas agarimosas,cara a túa cona.
Dous dedos comezan a explorarche na busca dese máxico punto.
A túa conachiña fai forza para expulsarme namentras cuspe teu zume no medio dos teus arquexos de pracer.
Acochei debaixo da miña chaqueta o libro que mo explicaba todo.Agora folleao o vello vixilancia:
-¨El punto G, o l y orideo¨.
Se dirixe cara a mín:
-Tí si que non perdes o tempo,...Eh?,rapaz.