Espertei coa imaxe dun rostro de cacao reflectida na fiestra do departamento. Xireime e saudoume con agarimo caribeño. Xusto subía. Adurmiñeime de novo sabendo o que facía. Esvarei enriba das súas dondas domingas. Dúas estacións máis aló empezoume a medrar dentro da súa man morna. Belisqueina na cereixiña do peito e preguntoume ao ouvido: qué imos cear, non o dubidei:ameixa en salsa brava e doce de leite con pinguiñas merengadas. Baixeille a minisaia e metín o meu pequeno na súa gardaría, onde, que entro que saio, estivo catro estacións máis.