tempo de vendima

Enviado por rosinha o día 20.02.2008

Era tempo de vendima. O ambiente era abafante. Ameazaba tormenta. Olláronse. Él, suaba carrexando uvas. Ela, ardía vendimando. Levou un racimo á boca. Él pousou o cesto. A treboada de finais de vran rompeu, e as pingas caeron sobre a camiseta déla. Polo seu escote escorregaba o mosto. Os seus pezons espertaron. A él pingáballe o pelo polo lombo espido. Estaban mollados, e á vez, ardían. Alí, ó pé da cepa mais antiga da viña, foderon coma nunca antes. Ese ano, a colleita foi excelente.