MUIÑO DE LUME

Enviado por NOALEMA o día 15.02.2008

Nunca esquecerei o que pasou naquel inocente muíño de auga. Comenzei a bicar compulsivamente o teu corpo que se retorcía de pracer sobre a pedra de moer, esa pedra onde o millo convertíase en fariña para que os nosos antepasados amasaran o pan como eu amasaba o teu cuerpo con paixón. Penetrei na túa deliciosa masa que agasalloume con unha calorosa e húmeda benvida. De súpeto non sei oque me me pasou quizais quixen facer un pan de leite pero o certo é que aos cinco segundos acabouse a festa e ti marchaches con cara de poucos amigos.