Un domingo, mentres clarexa

Enviado por Brais o día 11.02.2008

Polas mañás, os teus peitos petéiranme nas costas. Dou a volta buscando o río de humidade que abrolla entre as túas pernas. Celebramos a vida combatendo, calmeando entre as sabas. Adormecemos outra vez, soñando que nunca chegue a ser luns, ese día no que as libidos dan paso ás lagañas.