Lembranza nubia

Enviado por ulisesana o día 25.02.2008

A noite trabucouse de estación naquela noite cairota. A piscina valeirouse de contado e eu corrín na procura dunha prenda de abrigo. Nin me decatei que a porta estaba aberta cando eses ollos nubios me cravaron no chan. Nin lembro a eternidade que fiquei tan muda e ríxida como aquelas solemnes esculturas das tumbas, sí lembro o pracer do espertar salgado e húmido cando o teu sexo saíu da miña boca. O teu corpo falou de contado e as verbas derramáronchese polos recunchos do meu corpo, cada vez máis húmido e suplicante.